محمدرضا بلوردی/ رومه نگار
بیست‌ویکمین دوره انتخابات پارلمانی در رژیم صهیونیستی در حالی برگزار شد که طبق نتایج حزب لیکود به رهبری بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، توانسته است با فاصله‌ای اندک از ائتلاف آبی‌ـ سفید به رهبری بنی گانتز، پیروز شود. بر اساس نتایج اعلام شده کرسی‌هایی که احزاب به دست آورده‌اند، از این قرار است: حزب لیکود 37 کرسی، حزب سفید‌ـ آبی 36 کرسی، حزب کار 6 کرسی، اتحادیه احزاب راست‌گرا 5 کرسی، حزب یهدوت هتورا 8 کرسی، حزب میرتس 4 کرسی، جبهه عربی برای تغییر 6 کرسی، فهرست متحد عربی 4 کرسی، حزب کولانو 4 کرسی. با توجه به این نتایج مجموع کرسی‌هایی که راست‌گرایان به دست آوردند، 66 کرسی بوده؛ در حالی که احزاب چپ 54 کرسی را به دست آورده‌اند.
با این نتایج انتظار می‌رود نتانیاهو بار دیگر برای تشکیل دولت ائتلافی از سوی رئیس‌جمهور معرفی شود؛ با این تفاوت که راست‌گرایان نسبت به دولت کنونی رژیم صهیونیستی (61 کرسی) موقعیت بهتری یافته‌اند.
فارغ از پیروزی حزب لیکود، این نکته باید در نظر گرفته شود که برای طرف فلسطینی هیچ یک از دو جریان ی فرقی نخواهند داشت؛ چرا که هر دو مخالف تشکیل کشور فلسطین هستند. همچنان که هر دو طرف مخالف عقب‌نشینی به مرزهای 1967 هستند، با بازگشت آوارگان فلسطینی مخالف هستند، قدس را پایتخت رژیم صهیونیستی تلقی می‌کنند، شهرک‌سازی را قانونی می‌دانند و به دنبال اضافه کردن شهرک‌ها به اراضی اشغالی هستند. تنها تفاوتی که وجود دارد، این است که ائتلاف تحت رهبری بنی گانتز تلاش می‌کند به سازشی منطقه‌ای برسد تا اینکه وضعیت موجود را از طریق راه‌حلی ی قانونی کند؛ ولی نتانیاهو در تلاش است در سریع‌ترین زمان ممکن شهرک‌ها را به سرزمین‌های اشغالی اضافه کند و با کوچاندن فلسطینیان کرانه باختری به مناطقی مانند اردن و سینای مصر، رؤیای رژیم صهیونیستی بزرگ را محقق کند.
با توجه به آنچه گفته شد، می‌توان نتیجه گرفت نتایج انتخابات اخیر رژیم صهیونیستی تفاوت چندانی برای فلسطینیان نخواهد داشت؛ زیرا هر طرف پیروز در این میدان نگاه یکسانی به مسائلی، همچون طرح موسوم به معامله قرن دارند.
بر اساس این، گروه‌های ی فلسطینی باید چند نکته را مد نظر داشته باشند:
نخست اینکه، نسبت به توافق با رژیم صهیونیستی امیدی نداشته باشند؛ چرا که رژیم صهیونیستی هیچ سازشی را که حداقل حقوق فلسطینیان را محقق کند، نخواهد پذیرفت و قصد دارد مبارزه را به گونه‌ای مدیریت کند که در نهایت اهداف صهیونیست‌ها به شکل کامل محقق شود.
دوم اینکه، به دولت کنونی آمریکا و تغییر موضع آن نمی‌توان حساب کرد؛ آمریکا پیوسته طرفدار صهیونیست‌ها بوده و خواهد بود؛ با این تفاوت که دولت کنونی ایالات متحده به شریکی برای راست‌گرایان صهیونیستی تبدیل شده است و اقداماتی مانند ارائه طرح سازش موسوم به معامله قرن، اجرایی کردن موضوع انتقال سفارت آمریکا به قدس، به رسمیت شناختن حاکمیت رژیم صهیونیستی بر بلندی‌های اشغالی جولان، اتخاذ مواضع سرسختانه علیه جمهوری اسلامی ایران از خروج از برجام تا تروریستی خواندن سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، در همین چارچوب قابل ارزیابی است.
سوم اینکه، دو گروه عمده فلسطینی فتح و حماس باید در نظر داشته باشند که نتایج انتخابات رژیم صهیونیستی هرچه باشد، آنها نمی‌توانند با وضعیت کنونی و اختلافاتی که با هم دارند، به خواسته‌های خود برسند؛ حماس نمی‌تواند انتظار داشته باشد در چارچوب معادله عدم درگیری در مقابل کاستن از شدت محاصره غزه» قدرت خود را در این منطقه از خاک فلسطین حفظ کند؛ چرا که رژیم صهیونیستی خواهان خلع سلاح آن و پایان مقاومت است. جنبش فتح هم نمی‌تواند انتظار داشته باشد با گروه پیروز انتخابات اخیر به توافقی برای تشکیل کشور فلسطینی در کرانه باختری برسد؛ برای اینکه هدف نهایی رژیم صهیونیستی الحاق این منطقه به دیگر مناطق اشغالی است. همان‌طور که برخی منابع خبری نیز اعلام کرده‌اند، با پیروزی نتانیاهو از هم اکنون راست‌گراها ساز الحاق کرانه باختری به دیگر مناطق اشغالی را کوک کرده‌اند.
صهیونیست ها در عادی سازی روابط با سودان چه چیزی را دنبال می کنند؟
رژیم ,صهیونیستی ,حزب ,کرسی، ,نتایج ,اشغالی ,رژیم صهیونیستی ,کرسی، حزب ,کرانه باختری ,را به ,به دست ,دیگر مناطق اشغالی ,نمی‌تواند انتظار داشته
درباره این سایت